my best friend's wedding

إمبارح، كان واحد من أجمل أيام حياتى، كان فرح رشا صحبتى وصديقتى الأنتيم واللى أعرفها من أولى ابتدائى.. استنينا اليوم ده من كتير، ولما جه كنا ملخومين بيه اوى لدرجة انه عدى وفات وانا مش مصدقة لسه

ايه اجمل حاجة فى رشا؟ غير عنيها الحلوة يعنى.. ان دمها خفيف جدا.. بتموتنى من الضحك، وانها بتتحمل حلو اوى، ويمكن عشان كده ربنا اداها ليلة جميلة وفستان روعة وعريس زى السكر طبعا.

ايه اكتر عيوبها بأه.. انها دايما دايما بتتأخر فى المواعيد.. أحمد كده بردو.. أحمد خطيبها، يييى قصدى زوجها يعنى، حتى هى لما قالت لى ان معاد احمد ييجى ياخدها من الكوافير الساعة تمانية، قلتلها ابقى قابلينى، مش قبل الساعة تسعة، قالت لى لأ مش ممكن، النهادرة مش اى يوم، بس أحمد كان موجود الساعة تسعة :) طبعا دى مش شطارة منى، بس لأنى عارفة ان كل العرسان بيتأخروا فى اليوم ده، هتيجى على أحمد ومش هيتأخر :)) طبعا لأ

رشا وآية أختها سبقونا على الكوافير الساعة حداشر الصبح، وانا ورشا - صديقتنا التالتة اصل احنا التلاتة انتيم - رحنا على الساعة واحدة ، كنا مهدودين من ليلة الحنة ، دى بردو كانت ليلة حلوة اوى، الغريبة فى الليلة دى ان فعلا الواحد بيتجنن وبيتذوق حاجات مكنش ممكن يقبلها وهو طبيعى، يعنى الأغانى الغريبة اللى بيشغلوها فى اى حنة نروحها كده كمعازيم بتضايق انا منها، واقول ايه الاغانى الهابطة دى، والولاد وهما بيرقوصوا بيبقوا زى المجانين ومهيسين كده ليه... الحقيقة باه ان اى شوية مزيكا بترقص فى ليلة زى دى بتبقى مزيكا عبقرية، واى تنطيط بيبقى فن حقيقى، واكيد لما نشوف الفيديو هنشوف ابداعات من اللى قلبك يحبها

لما روحنا بأه من الحنة ، روحنا متأخرين، ومهدودين لاننا بردو احنا الاربعة كنا فى مشاوير جامدة قبل الحنة، الله يكون فى عونها رشا عروسة المفروض تبقى مختفية عن الشمس قبل فرحها بأسبوع وللا اتنين، بس افراحنا تأبى ذلك

اليوم ده كان فى الكوافير سبع عرايس.. ولكم أن تتخيلوا لما كل عروسة جايبة معاها من قرايبها واصحابها تلات اربع بنات، كان المكان عامل ازاى والوقت بيعدى بسرعة ازاى، والتوتر كان بيزيد ازاى.. بس انا مكنتش متوترة نهائى فى اليوم ده، بالعكس خالص.. انا بقيت اخد اللحظات اللى زى دى بهدوء اكتر، عشان دا ما يطلعش على وشى قصاد رشا وهى تتوتر، كان لازم نكون احنا كول وهاديين اوى كمان عشان الاحساس ده يوصل لرشا وتبقى مرتاحة ،فكان اى حاجة ممكن تقلب توتر وازمة كنا بنقلبها ضحك لرب السما، ومتسألونيش ازاى، ربك كان بيسترها، طبعا الازمة مش بس ان لازم اخللى رشا مبسوطة كمان آية اختها، كانت متوترة وعندها القدرة انها تعدى رشا بالتوتر ده، بس الحمد لله دا محصلش كمان رشا اتلخمت فى التعارف على العرايس اللى كانوا موجودين لما كانوا بيتجمعوا لوحدهم فى الكوردون الامنى اللى عملينه عشان فصل العرايس عن صحباتهم

لما لبست رشا الفستان واللى كان احلى فستان موجود بشهادة الجميع، وعملت ميك أب وحطيت الطرحة كنا احنا جاهزين، وكنت فرحانة لما رشا شافت السواريه بتاعى وفرحت بيه، هى مكنتش شافته خالص الا ايام ما كنا حتة قماش اشتريناها من شهر فات، وانا مرضتش انها تشوفه الا لما ألبسه ليلة الفرح، اى حاجة كانت بتفرح رشا فى الليلة دى كنت بفرح اوى بيها

طبعا زى ما قلت ان احمد جه الساعة تسعة ، والعروسة خرجت واحنا حواليها عشان الفستان والجيبونة بتاعته.. طبعا اى واحدة حضرت فرح صحبتها الانتيم قبل كده عارفة يعنى ايه جيبونة الفستان، وان دور صحبات العروسة بيتجلى لما تيجى العروسة تدخل العربية او تطلع منها، او تيجى تقعد على الكرسى او تقف.

خرجنا من الكوافير ومشينا وركبنا العربيات وعملنا شو زفة على الطريق محصلش.. لدرجة ان دماغى اتخبطت من كتر رجرجة العربية اللى كنا ركبينها وبقي عندى يقين اننا يا هنخبط فى عامود يا هننزل فى البحر.. المهم وصلنا لستوديو التصوير وقعدنا نستنى لما العريس والعروسة يخلصوا تصوير وطلعنا اخدنا صوره معاهم، وبسرعة بسرعة رحنا على القاعة، وقال ايه الساعة كانت عشرة واصحابنا اللى كانوا هناك بيقولوا انتو اتأخرتوا كده ليه.. وعلى نفس جرعة الأغانى العبقرية بتاعة ليلة الحنة ونفس درجة التنطيط الأصيل كان الفرح

انا من أول ما دخلنا عنيا على حاجتين فستان رشا والمعازيم، فستان رشا عشان اى لما تقوم او تقعد، والمعازيم عشان اهلى اللى عماله ادور عليهم بعنيا، مع انى عارفة ان عائلتى الجميلة بيوصلوا الافراح متأخرين، بس قلقت اتاخروا ليه كده.. ما رتحتش الا لما لقيت شيماء وهدى فى وسطنا حوالين العروسة

فين بأه فى الآخر خالص واحنا مروحين ونازلين ع السلم هدى بتسألنى وهى عارفة قد ايه اليوم ده مهم بالنسبة لى ورشا قد ايه بحبها.. "احساسك ايه دلوقتى؟" انا رديت على قدر واقعية السؤال وقلتلها بللى فعلا حساه دلوقتى: "الشوز بتاعى واجع رجلى.. ا ه ه ه " وضحكنا اوى.. ودا خفف عليا الوجع

انا كنت عايزة اكتب عن رشا زى ما كتبت عن فرحها، بس بصراحة مش عارفة.. مش عارفة اللى بيكتبوا عن اصدقائهم الانتيم بيقدروا يكتبوا ازاى وبيقولوا ايه.. بس ادينى كتبت عن يوم واحد جمعنا، يارب تبقى ايامنا كلها افراح، وافرح بكل صحباتى واخواتى